Alles wat u moet weten over buprenorfine

Buprenorfine is een synthetische opioïde die eind jaren 60 is ontwikkeld en wordt gebruikt voor de behandeling van pijn en opioïdenverslaving. Dit geneesmiddel is een synthetisch analoog van thebaïne – een alkaloïde afgeleid van de papaverbloem. Buprenorfine is gecategoriseerd als een Schedule III-medicijn, wat betekent dat het een matig tot laag potentieel voor fysieke afhankelijkheid of een hoog potentieel voor psychische afhankelijkheid heeft. Buprenorfine is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van acute en chronische pijn en opioïdafhankelijkheid. Dit geneesmiddel wordt gebruikt bij agonistsubstitutietherapie – een methode om verslaving aan te pakken door een krachtigere volledige agonist opioïde, zoals heroïne, te vervangen door een minder krachtige opioïde, zoals buprenorfine of methadon. Deze activiteit beoordeelt de door de FDA goedgekeurde indicaties, het werkingsmechanisme, de toediening, het bijwerkingenprofiel, de toxiciteit en de geneesmiddelinteracties. Deze activiteit is bedoeld om zorgprofessionals, die samenwerken binnen een interprofessioneel team, te voorzien van essentiële kennis en tools voor optimale patiëntenzorg tijdens de toediening van buprenorfine. Dit maakt geïnformeerde besluitvorming, doseringsoptimalisatie en het minimaliseren van bijwerkingen mogelijk om de patiëntresultaten te verbeteren.

Doelstellingen van buprenorfine:  

Het identificeren van geschikte kandidaten voor buprenorfinetherapie op basis van een uitgebreide beoordeling van opioïdengebruikstoornissen en de patiëntgeschiedenis.
Het implementeren van evidence-based buprenorfinebehandelingsregimes, rekening houdend met dosering, toedieningsroutes en patiëntspecifieke factoren. subutex online belgie
Het selecteren van geschikte evidence-based behandelingen, aanvullende therapieën, gedragsinterventies of counselingdiensten om de effectiviteit van de buprenorfinebehandeling te verbeteren.
Het samenwerken met apothekers, verpleegkundigen en andere interprofessionele zorgprofessionals om uitgebreide en gecoördineerde patiëntenzorg tijdens buprenorfinetherapie te garanderen.

Indicaties voor buprenorfine
Buprenorfine is een synthetische opioïde die eind jaren 60 is ontwikkeld en wordt gebruikt voor de behandeling van pijn en opioïdverslaving. Dit geneesmiddel is een synthetisch analoog van thebaïne – een alkaloïde afgeleid van de papaverbloem. Buprenorfine is gecategoriseerd als een Schedule III-medicijn, wat betekent dat het een matig tot laag potentieel voor fysieke afhankelijkheid of een hoog potentieel voor psychische afhankelijkheid heeft.[1][2][3][4][5]

Door de FDA goedgekeurde indicaties  

Buprenorfine is door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) goedgekeurd voor de behandeling van acute en chronische pijn en opioïdverslaving. Dit geneesmiddel wordt gebruikt bij agonistsubstitutietherapie – een methode om verslaving aan te pakken door een krachtigere volledige agonist opioïde, zoals heroïne, te vervangen door een minder krachtige opioïde, zoals buprenorfine of methadon.

Buprenorfinesubstitutietherapie stelt patiënten in staat zich te concentreren op de therapie in plaats van op ongemakkelijke ontwenningsverschijnselen. Het medicijn blijkt een effectieve keuze te zijn voor de aanpak van opioïdenverslaving door de hunkering te verminderen en de algehele kwaliteit van leven tijdens de verslavingsbehandeling te verbeteren. Door veel van de verontrustende symptomen die gepaard gaan met opioïdontwenning te verlichten, vergemakkelijkt deze aanpak de ontwikkeling van behandelplannen waaraan patiënten zich beter zullen houden, waardoor zowel de morbiditeit als de mortaliteit afnemen.

Off-labelgebruik  

Het off-labelgebruik van buprenorfine is beperkt tot injectie en omvat perineurale anesthesie, evenals ontwenningsbehandeling bij gehospitaliseerde patiënten die afhankelijk zijn van heroïne.[6][7]

Bijkomende toepassingen van buprenorfine  

Buprenorfine lijkt veelbelovend voor de behandeling van verschillende verslavingsstoornissen, naast de gebruikelijke toepassingen. Lopend onderzoek richt zich op een nieuwe experimentele formulering die buprenorfine en naltrexon combineert, waarbij specifiek de mogelijke rol ervan bij de aanpak van cocaïneverslaving wordt onderzocht.[8] Naltrexon werkt als een antagonist voor mu- en kappa-opioïde receptoren. In combinatie met buprenorfine activeert naltrexon selectief kappa-receptoren zonder de opioïde receptoren te stimuleren. In theorie is deze combinatie ontworpen om compulsief cocaïnegebruik te verminderen zonder te leiden tot opioïdeverslaving.

De Drug Addiction Treatment Act (DATA) van 2016 staat artsen toe om opioïdeverslaving in de praktijk te behandelen, zoals uiteengezet door de Drug Enforcement Administration (DEA) in 2018. Deze federale wetgeving geeft artsen de bevoegdheid om door de FDA goedgekeurde “narcotische” medicijnen van Schedule III, IV of V voor te schrijven aan patiënten met een opioïdeverslaving. In 2002 keurde de FDA zowel buprenorfine als een combinatie van buprenorfine en naloxon goed voor de behandeling van opioïdeverslaving.[9]

Indicaties  

Voor de behandeling van opioïdeafhankelijke patiënten met een contra-indicatie voor methadon.
Methadonvoorzieningen en zorgverleners zijn momenteel niet beschikbaar en er is een wachtlijst van meer dan 3 maanden voor inschrijving in een methadonkliniek.
Voor patiënten die afhankelijk zijn van opioïden en die intolerant zijn voor methadon of bij wie de behandeling met methadon niet aanslaat.